همسر آزاري و نشانه هاي آن!
- مجموعه: روانشناسي زناشويي
براي اينکه نام‌تان در فهرست همسرآزارها جا بگيرد، نيازي نيست که شريک زندگي‌تان را کتک بزنيد و چماق به دست بالاي سرش بايستيد. گاهي انجام رفتارهاي ساده‌اي که خودتان هم از کودکي با آنها بزرگ شده‌ايد يا در ميان آدم‌هاي دور و برتان ديده‌ايد، مي‌تواند شما را به داشتن رفتارهاي خشونت‌آميز متهم کند. مي‌خواهيد از قالب‌هاي کليشه‌اي که خيلي از زوج‌ها براساس آن رفتار مي‌کنند بيرون بياييد و سلامت زندگي مشترکتان را بالاتر ببريد؟ پس اين زنگ خطر‌ها را بشناسيد. اگر شما تنها 7 نشانه از اين 9 نشانه را در ارتباط‌تان بروز مي‌دهيد، بايد بگوييم که از همسرتان سوءاستفاده مي‌کنيد و به همسرآزاري مبتلا هستيد.
براي هم اسم مي‌گذاريد؟
همسرتان را با واژه‌هايي مثل «کدو» يا «لاک‌پشت» صدا مي‌کنيد و ايرادهاي او را با نسبت دادنش به يک موجود زنده به رخش مي‌کشيد؟
گذاشتن اسم به‌دليل تحقير يا نسبت دادن يک ويژگي ناپسند روي شريک زندگي‌تان، مي‌تواند يکي از نشانه‌هاي اين رفتار باشد. درست است که روانشناسان هم توصيه مي‌کنند در يک رابطه عاشقانه، يک اسم لطيف و عاشقانه را براي همسرتان انتخاب کنيد و هرازگاهي با آن واژه صدايش کنيد اما اسم‌هاي تحقير کننده هرگز در اين گروه جا نمي‌گيرد. عاشق‌هايي که خشونت کلامي را در رفتارشان بروز مي‌دهند به جاي انتقاد از همسرشان ويژگي‌هاي او را به شکلي تحقير کننده بيان مي‌کنند و مثل يک برچسب آن را روي همسرشان مي‌چسبانند. مهم نيست که اين واژه‌ها با آرامش و خنده به زبان بيايد يا با يک لحن تند. اين صفت‌ها در هر شرايطي که ادا شوند، به ارتباط شما آسيب مي‌رسانند. اگر مي‌خواهيد دست از اين خشونت برداريد در مورد ويژگي‌هاي منفي همسرتان با او صحبت کنيد و به‌جاي اسم‌گذاري روي او، با هم براي محو کردن اين ويژگي‌ها تلاش کنيد.
رئيس زندگي شما هستيد؟
به‌دليل اينکه اتومبيل يا خانه به نام شما باشد يا پس‌اندازتان در حساب شما قرار داشته باشد، با همسرتان بحث مي‌کنيد و دوست داريد کنترل تمام دارايي‌ها يا تصميم‌گيري‌هاي زندگي مشترکتان دردست شما باشد؟
اگر شما به مشترک بودن اين زندگي اعتقادي نداريد و گمان مي‌کنيد همسرتان با دادن تمام اختيارات و دارايي‌ها به شما، عشقش را نشان مي‌دهد، خشونت رفتاري اساس زندگي مشترک شماست. زندگي با چاشني خشونت رفتاري، اقتدار شما را در اين رابطه بيشتر نمي‌کند بلکه قدرت کاذبي را برايتان مي‌سازد که ممکن است با ساده‌ترين اتفاق از دست برود. فراموش نکنيد يک رابطه عاشقانه، ميدان قدرت‌نمايي نيست.
داد مي‌زنيد و فحش مي‌دهيد؟
از خانه مادر شوهرتان برگشته‌ايد و به‌دليل دخالتي که در تصميم‌گيري‌هاي خانوادگي‌تان کرده‌اند با همسرتان کلنجار مي‌رويد؟ وقتي شما را با توضيحاتش قانع نمي‌کند صدايتان را بالا مي‌بريد و اگر دعوا خيلي جدي شود و خانواده او مقصر اختلافات شما باشند به ناسزا يا نفرين کردن متوسل مي‌شويد؟
حتي در بدترين لحظات هم نبايد بگذاريد منطق از ارتباط شما فراري شود و خشونت کلامي يا رفتاري جايش را بگيرد. ناسزا گفتن، داد زدن و به کرسي نشاندن حرف با ترساندن همسرتان هم در گرو رفتارهاي خشونت‌آميز جا مي‌گيرد. مهم نيست که حق تا چه اندازه با شماست. از همان لحظه‌اي که رفتار شما از دايره منطق خارج مي‌شود، ديگر حق با شما نيست.
مدام تهديد مي‌کنيد؟
کلمه اگر«در زندگي شما نقش اساسي را بازي مي‌کند؟ مدام براي همسرتان خط و نشان مي‌کشيد و جملاتي از اين قبيل را همراه با چاشني تهديد به زبان مي‌آوريد؟ «اگر تا اين ساعت خانه نباشي»، «اگر فلان خرج را براي خانه نکني»، «اگر امروز به اين مهماني نرويم»، «اگر با فلاني صميمي شوي» و ... .
حتي اگر چنين ادعاهايي را به شوخي بيان کنيد، شما يک همسرآزار هستيد. هر نوع تهديدي که به تغيير رفتار همسرتان تبديل شود، گرچه شما را به خواسته‌تان مي‌رساند، اما در نهايت به زيان ارتباط‌تان تمام مي‌شود. شما حق نداريد براي تغيير دادن رفتار او به مقابله به مثل تهديدش کنيد يا او را از برخوردي که با خانواده‌اش خواهيد کرد، بترسانيد.
او را قرباني مي‌کنيد؟
وقتي همسرتان از شما در مورد پول زيادي که براي خريدن چند لباس صرف کرده‌ايد، سؤال مي‌کند، او را به عنوان مقصر معرفي مي‌کنيد و مي‌گوييد «اگر حرصم را درنمي‌آوردي و اگر مرا اين همه تنها نمي‌گذاشتي اين کار را نمي‌کردم؟»
مقصر جلوه دادن همسرتان به‌دليل رفتاري که انجام داده‌ايد يا اعلام اينکه رفتار من واکنشي به کارهاي تو بود، در گروه خشونت رفتاري جا مي‌گيرد. هرگز براي پوشاندن اشتباهات‌تان، کاستي‌ها و اشتباهات همسرتان را به رخش نکشيد و نگوييد اگر تو اين عيب‌ها را نداشتي، من هم انسان کاملي مي‌شدم. اگر قرار است با هم زندگي کنيد، بهتر است همديگر را با تمام کاستي‌هايتان بپذيريد و به جاي ساختن يک چماق از آنها با همکاري هم براي تغيير دادنشان تلاش کنيد.
بار زندگي را روي دوش او مي‌اندازيد؟
همسرتان را به عنوان ماشين پولسازي مي‌بينيد و تا زماني به او و توانايي‌هايش اطمينان داريد که رفاهي که انتظار داريد را برايتان به وجود بياورد؟ يا اينکه چون شما خرج زندگي را مي‌دهيد انتظار داريد کارهاي خانه را بدون کم و کاست انجام دهد و در زندگي‌تان قانون‌هاي سفت و سختي را به عنوان «وظيفه‌ات است» تعريف مي‌کنيد؟
ناديده گرفتن توانايي‌ها و شرايط همسرتان و داشتن انتظارات نامعقول از او نشانه همسرآزاري است. اگر انگيزه شما براي ازدواج يا داشتن رفتار مناسب با همسرتان، درآمدي است که به خانه مي‌آورد يا اگر به دليل توانايي همسرتان در نظافت منزل يا آشپزي او را سرزنش مي‌کنيد و با ديگران مقايسه مي‌کنيد، شما يک همسرآزار هستيد.
با او معامله مي‌کنيد؟
همسرتان از شما مي‌خواهد لحظه سال تحويل را در کنار خانواده‌اش بگذرانيد و شما گرچه دوست داريد در آن زمان در کنار خانواده خود باشيد اما گمان مي‌کنيد، مي‌توانيد از اين نمد، قبايي براي خود ببافيد. پس در مقابل لطفي که به همسرتان مي‌کنيد، از او براي رفتن به سفري که دوست داريد يا خريد چيزي که مي‌خواهيد قول مي‌گيريد.
باجگيري و معامله کردن در زندگي مشترک هم نوعي خشونت رفتاري است. اگر شما يک همسرآزار باشيد، به هر خواسته او به چشم فرصتي براي رسيدن به خواسته‌هايتان نگاه مي‌کنيد اما مراقب باشيد و فراموش نکنيد که زندگي ميدان رقابت نيست. اگر شما با همسرتان معامله کنيد به مرور از او هم يک باجگير مي‌سازيد و باعث مي‌شويد به‌دليل هر محبتي که در حق‌تان مي‌کند، يک امتياز از شما بگيرد.
با چشم‌غره او را از کاري منصرف مي‌کنيد؟
همسرتان در مهماني مشغول صحبت است و شما احساس مي‌کنيد که نبايد آن حرف را بيان کند. احتمالا اولين راهي که براي متوجه کردن او امتحان مي‌کنيد، چشم‌غره رفتن يا زدن پا به پاي اوست.
اگر شما با چشم‌غره يا تهديد کردن غيرکلامي همسرتان، او را از انجام دادن يک کار يا گفتن يک حرف منصرف مي‌کنيد، شما يک همسرآزار هستيد. بسياري از ما از کودکي با چنين رفتارهايي بزرگ شده‌ايم و اين رفتار را از همکارمان گرفته تا فرزندمان، به همه تحويل مي‌دهيم. اما وقت آن است که بدانيم اين حرکت غيرکلامي در گروه خشونت رفتاري جا مي‌گيرند و با حضورشان مي‌توانند به زندگي مشترک و روابط اجتماعي ما آسيب برسانند.
دورش حصار مي‌کشيد؟
شما تعيين مي‌کنيد که همسرتان با چه کساني ارتباط داشته باشد يا نه؟ زماني که دوستان يا خانواده‌تان مي‌خواهند به خانه شما بيايند، با کمال ميل و بدون اطلاع او پذيرايشان مي‌شويد اما حق دعوت کردن مهمان را به همسرتان نمي‌دهيد؟
ايزوله کردن همسرتان و دور کردن او از کساني که دوست‌شان دارد و در کنارشان آرامش مي‌گيرد هم در گروه رفتارهاي خشونت‌آميز جا مي‌گيرد. اگر انتظار داريد همسرتان تمام گذشته و عزيزانش را کنار بگذارد و جزئي از دوستان و خانواده شما شود، شما يک همسرآزار هستيد.
منبع:مجله سيب سبز/برترين ها
http://www.beytoote.com 
کانال خنده و سرگرمی در تلگرام 