اين صلوات را به هيچ وجه از دست ندهيم

اين صلوات را به هيچ وجه از دست ندهيم

مجموعه: داروخانه معنوي

 حديث «اللّهمّ صلّ علي فاطمة و أبيها ...» از کدام معصوم (عليهم السلام) است؟ مي‌گويند سندي ندارد و بسيار عليه اين صلوات ضد تبليغ مي‌شود!
اگر چه صلوات‌هاي متعددي از معصومين(عليهم السلام) براي پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) و ساير معصومين نقل شده است، اما دليل و لزومي ندارد که حتماً هر صلواتي نقل از يک معصوم باشد.
ذکر «اللّهمّ صلّ علي فاطمة و أبيها و بعلها و بنيها [و السّرّ المستودع فيها] بعدد ما أحاط به علمك» نيز از مرحوم شيخ انصاري نقل شده است که البته نظر به توفيقات ايشان در زيارت حضرت مهدي(عج) بعيد نمي‌دانند که آموزه‌ي ايشان باشد.
اما مهم است که با مفهوم «صلوات» بيشتر آشنا شويم تا بدانيم که به هيچ وجه ضرورت ندارد که ذکر صلوات حتماً از معصوم و براي معصوم باشد. انسان نه تنها مي‌تواند براي زنده‌ها يا اموات صلواتي بر محمّد و آل محمّد بفرستد، بلکه حتي مي‌تواند صلواتي براي پدر و مادر يا هر کسي که بخواهد بفرستد. مثلاً بگويد: «اللهم صل علي ابي – يا امّي»، چنان چه بارها در حق آنان دعاهاي ديگر مي‌نمايد.
الف - صلوات، درود و رحمت الهي است. در قرآن کريم هم فرموده که خدا و ملائک براي نبي اکرم (صلي الله عليه و آله) صلوات مي‌فرستند، پس شما هم بفرستيد:
«إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يصَلُّونَ عَلَى النَّبِي يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا» (الأحزاب، 56)
ترجمه: خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‏فرستند اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد بر او درود فرستيد و به فرمانش بخوبى گردن نهيد.
و هم مي‌فرمايد خدا و ملائکه به همه م?منين و شما صلوات مي‌فرستند:
«هُوَ الَّذِي يصَلِّي عَلَيكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُ?ْمِنِينَ رَحِيمًا * تَحِيتُهُمْ يوْمَ يلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا» (الأحزاب، 43 و 44)
ترجمه: اوست كسى كه با فرشتگان خود بر شما درود مى‏فرستد تا شما را از تاريكي‌ها به سوى روشنايى برآورد و به م?منان همواره مهربان است * درودشان روزى كه ديدارش كنند سلام خواهد بود و براى آنان پاداشى نيكو آماده كرده است.
«الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيهِ رَاجِعونَ * أُولَئِكَ عَلَيهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» (البقره، 156 و 157)
صلوات نقل شده از مرحوم شيخ طوسي (ره) نيز بر همين قواعد بيان شده استوار است و از سنخ صلوات بر محمّد و آل محمّد است و تقاضاي درود و رحمت شده است و نه نور هدايت، چرا که خود ايشان مانند ساير معصومين (عليهم السلام) همان نور هدايتي (صلواتي) هستند که خداوند متعال براي خروج م?منين از ظلمات به نور فرستاده است. درود و تحيّت الهي از جنس کلام و لفظ نيست، بلکه فعل اوست
ترجمه: [همان] كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مى‏گويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مى‏گرديم * بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه‏يافتگان [هم] خود ايشانند.
ب - «آيت الله جوادي آملي: صلواتي را كه خدا و فرشتگان بر پيامبر مي‌فرستند بر م?منان نيز مي‌فرستند! ‏م?من، به جايي مي‌رسد كه خداي سبحان و فرشتگان بر او صلوات مي‌فرستند! در ‏سوره احزاب هر دو مسئله بازگو شده است، يعني هم صلوات خدا و ملائكه بر پيامبر و ‏هم صلوات خدا و فرشتگان بر م?منان.‏»
صلوات نور هدايت است. لذا در مورد پيامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) نفرمود که خدا و ملائکه بر او صلوات مي‌فرستند تا «لِيخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» ايشان را از ظلمت به نور هدايت نمايد، چون خود ايشان همان «نور هدايت» هستند، لذا فرمود بر ايشان صلوات (درود و رحمت) مي‌فرستند و شما نيز بفرستيد و کاملاً در سِلم و سلامت، تسليم او باشيد (صَلُّوا عَلَيهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيمًا)، اما در مورد ديگران فرمود که صلوات (نور هدايت) مي‌فرستد تا آنان را از ظلمات به نور هدايت نمايد. لذا مي‌فرمايد آنان که به وقت مصيبت خود را نباخته و مي‌گويند که ما از خدا هستيم و به سوي او بر مي‌گرديم، يعني وابستگي به اين از دست رفته نداشته و نداريم که با مصيبتش (اصابت بلا) خود گم‌کرده و متزلزل گرديم، شامل همان نور هدايت شده و مي‌شوند.
ذکر «اللّهمّ صلّ علي فاطمة و أبيها و بعلها و بنيها [و السّرّ المستودع فيها] بعدد ما أحاط به علمك» نيز از مرحوم شيخ انصاري نقل شده است که البته نظر به توفيقات ايشان در زيارت حضرت مهدي (عج) بعيد نمي‌دانند که آموزه‌ي ايشان باشد
پ – پس انسان (م?من) مي‌تواند براي هر کسي از خداوند منّان طلب درود، رحمت و نور هدايت (صلوات) نمايد، چنان چه در کلام وحي آموزش داده شده است که چون حضرت ابراهيم (عليهم السلام) خود، فرزندان و والدين و همگان را دعا کنيم:
«رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاَةِ وَ مِن ذُرِّيتِي رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاء * رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَي وَ لِلْمُ?ْمِنِينَ يوْمَ يقُومُ الْحِسَاب» (إبراهيم، 40 و 41)
ترجمه: پروردگارا مرا برپا دارنده‌ي نماز قرار ده و از فرزندان من نيز، پروردگارا و دعاى مرا بپذير، پروردگارا روزى كه حساب برپا مى‏شود بر من و پدر و مادرم و بر م?منان ببخشاى.
اين دعا مي‌تواند درخواست مغفرت، گشايش، قبولي طاعات و عبادت باشد و يا درخواست درود، رحمت و نور هدايت (صلوات) باشد و الزامي ندارد که حتماً از معصومي نقل شده باشد.
ت – صلوات نقل شده از مرحوم شيخ طوسي (ره) نيز بر همين قواعد بيان شده استوار است و از سنخ صلوات بر محمّد و آل محمّد است و تقاضاي درود و رحمت شده است و نه نور هدايت، چرا که خود ايشان مانند ساير معصومين (عليهم السلام) همان نور هدايتي (صلواتي) هستند که خداوند متعال براي خروج م?منين از ظلمات به نور فرستاده است. درود و تحيّت الهي از جنس کلام و لفظ نيست، بلکه فعل اوست.
البته صلوات‌هاي ديگري براي حضرت فاطمه (عليها السلام) به نقل از معصومين (عليهم السلام) وجود دارد که از جمله آنها صلوات حضرت امام حسن عسکري (عليه السلام) مي‌باشد که در «مفاتيح الجنان – صلوات بر حج طاهره» آمده است.
منبع: x-shobhe.com