آيا غير مسلمانان هم به بهشت مي رود؟

آيا غير مسلمانان هم به بهشت مي رود؟

مجموعه: اصول و فروع دين

در مورد قيامت و محاسبه اعمال پيروان غير اسلامي لازم است گذرا اموري را متذكر شويم،

 بدين شرح:
1 - دين حق در هر زماني يكي بيش، نيست، بنابر اين معنا ندارد بعد از بعثت پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله) و با توجه به خاتميت آن حضرت، ديني غير از اسلام مورد قبول درگاه خداوندي باشد (و من يبتغ غير الاسلام دينا فلن يقبل منه) (1)

2 - رستگاري در جهان آخرت به دو چيز (عمل صالح و اعتقاد راستين به خدا) وابسته است. اگر فردي از عمل پسنديده بهره‏مند باشد و نسبت به مبدأ و قيامت باوري درست داشته باشد و به تعبير قرآن از قلبي سليم بهره‏مند باشد، در قيامت رستگار مي‏گردد. "يوم لا ينفع مال  و لا بنون إلّا من أتي اللَّه بقلب سليم".(2)

3 - در جهان بيني اسلامي اين باور آمده است كه خداوند با بندگانش به عدل حكم مي‏كند و به متقضاي آن عذاب الهي بعد از اتمام حجت است، يعني خداوند حكيم و عادل بعد از آن كه راه حق را براي انسان‏ها تبيين نمود (توسط حجت‏هاي باطن و ظاهري) آن گاه آنان را به حساب و كتاب عمل فرا مي خواند. (ماكنا معذّبين حتي نبعث رسولاً)

به مقتضاي اين آيه كساني كه حجت بر آنان تمام نشده است و نتوانستند دين حق را بشناسند و در نتوانستن تقصيري نداشتند، از اين جهت مشمول عذاب الهي قرار نمي‏گيرند.

4 - در فرهنگ اسلامي كفر چند معنا دارد كه يكي از آن‏ها عناد و انكار حقايق است و اين در قيامت باعث عقوبت مي‏گردد، نه كفري كه از روي ناداني و از قصور و استضعاف فكري باشد كه در اين صورت ممكن است مشمول رحمت الهي قرار گيرد.(4)

5 - هر فعلي دو جنبه دارد: يكي از جهت وجود خارجي آن و ديگري از جهت وجود داخلي يا انگيزه فاعل و نيّت. فعلي كه از هر دو جهت خوب و ارزشمند باشد، يعني هم از حُسن فعلي بهره‏مند باشد(مانند خدمت به مردم) و هم از حُسن فاعلي (يعني با انگيزه الهي و به خاطر خدمت به مردم)، چنين فعلي آدمي را در قيامت رستگار مي‏كند. حال اگر عملي از غير مسلمان از حُسن فعلي و حُسن فاعلي بهره‏مند باشد، به مقتضاي حكم عقل و روايات اسلامي احتمال نجات در اين گونه افراد وجود دارد.(5)

6 - يك سري امور ممكن است اعمال پسنديده را نابود كند كه از آن‏ها به "حبط اعمال" يا آفت اعمال ياد مي‏شود، ممكن است غير مسلمان كار خوبي انجام دهد و در پي حق باشد، ولي بعد از آن با ارتكاب يك سري امور، اعمال خوب گذشته‏اش را نابود كند. (6)

با بيان اين امور مي‏گوييم: اگر بعد از بعثت پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله) غير مسلمان(اعم از يهوديان، مسيحيان و ديگران) كه:

اولاً: در پي شناخت و يافتن دين حق برآيند، نه در پي انكار و عناد، و بدون اين كه تقصيري داشته باشند، نتوانند به حقانيت دين اسلام نايل گردند،

ثانياً: با شناختي كه به حقانيت دينشان دارند، حال دينشان دين حضرت مسيح باشد يا دين حضرت عيسي و يا غير آن به دستورهاي آن نيز پاي بند باشند،

ثالثاً كارهايي كه انجام مي‏دهند، هم از حسن فعلي بهره‏مند باشند و هم از حسن فاعلي،

رابعاً: بعد از آن كارهاي نيكشان به آفت‏ها (؛ يعني حبط اعمال) دچار نشده باشد: در اين صورت اين گونه افراد كه به تعبير شهيد مطهري مسلمان فطري هستند) (7) بعيد نيست در آخرت در زمره نجات يافتگان از دوزخ قرار گيرند. اين به مقتضاي عدل و حكمت خداوندي است كه روايات اسلامي اين سخن را تصديق مي‏كند(8)

شهيد مطهري در اين باره مي‏گويند: "اگر كسي داراي صفت تسليم باشد و به عللي حقيقت اسلام بر او مكتوم مانده باشد و او در اين باره بي تقصير باشد، هرگز خداوند او را معذّب نمي‏سازد، او اهل نجات از دوزخ است" (9) نيز گفته است:

"به نظر من اگر افرادي يافت شوند كه نيكي به انسان‏هاي ديگر و حتي نيكي به يك جاندار اعم از انسان يا حيوان را بدون هيچ چشم انتظاري انجام دهند و حتي در عمق وجدان خود از آن جهت خدمت نكنند كه چهره خود را در آيينه وجود محرومين مي‏بينند، يعني ترس از اين كه روزي چنين سرنوشتي داشته باشند، عامل محرك آن‏ها نباشد، بلكه طوري انگيزه احسان و خدمت در آن‏ها قوي باشد كه اگر بدانند هيچ گونه سودي عايد آن‏ها نمي‏شود، حتي يك نفر هم از كار آن‏ها آگاه نمي‏گردد و احدي به آن‏ها يك "بارك اللَّه" هم نخواهد گفت، باز هم آن كار خير را انجام مي‏دهند و تحت تأثير عادت و امثال آن هم نباشد، بايد گفت:

در عمق ضمير اين انسان‏ها نوري از معرفت خداوند هست و به فرض اين كه به زبان انكار كنند، در عمق ضمير اقرار دارد، افكارشان در واقع و نفس الامر انكار يك موهومي است كه آن را به جاي خدا تصور كرده‏اند و يا انكار يك موهوم ديگري است كه آن را به جاي بازگشت به خدا و قيامت تصور كرده‏اند ،نه انكار خداو معاد واقعي... بنابر اين بعيد نيست كه اين گونه كسان واقعاً و عملاً در زمره اهل كفر محشور نگردند، هر چند لساناً منكر شمرده مي‏شود، واللَّه اعلم"(10)
 پي نوشت‏ها:
1 - آل عمران، (3)، آيه 85.
2 - شعرا (26)، آيات 88 و 89.
3 - اسراء (17)، آيه 15.
4 - رجوع شود به آيات سوره توبه(9)، آيه 106، ونساء(4)، آيات 98 و 99.
5 - مرتضي مطهري، مجموعه آثار، ج 1، ص 307 و 308.
6 - همان، ص 313.
7 - مرتضي مطهري، همان، ص 294.
8 - رجوع شود به همان، ص 307 و 308.
9 - همان، ص 293.
10 - همان، ص 309.
منبع: پرسمان قرآني
tebyan.net