داستانهايي از زندگي امام جواد (ع)

داستانهايي از زندگي امام جواد (ع)

مجموعه: زندگينامه بزرگان ديني

 امام جواد
صحنه‌اي شگفت‌آور از امام جواد (ع)
حكيمه - دختر حضرت موسى بن جعفر و خواهر امام رضا عليهم السلام – حكايت مي كند:
وقتي زمان ولادت حضرت جواد الائمّه عليه السلام نزديك شد، حضرت ابوالحسن، امام رضا عليه السلام مرا به همراه همسرش، خيزران - مادر حضرت جواد عليه السلام - با يك نفر قابله (ماما) داخل يك اتاق قرار داد و درب اطاق را بست. وقتى نيمه شب فرا رسيد، ناگهان چراغ خاموش شد و اتاق تاريك گشت ؛ و ما ناراحت و متحيّر شديم كه در آن تاريكى، در چنين موقعيّتى حسّاس چه كنيم؟
در همين تشويش و اضطراب به سر مى برديم كه ناگاه درد زايمان خيزران شروع شد؛ و اندكى بعد وجود مبارك و نورانى حضرت ابوجعفر، محمّد جواد عليه السلام از مادر تولّد يافت و با ظهور طليعه نورش تمام اتاق روشن گشت.
حكيمه مي گويد: به مادرش، خيزران گفتم: خداوند كريم به واسطه وجود مبارك و نورانى اين نوزاد عزيز، تو را از روشنائى و نور چراغ بى نياز گردانيد.
پس چون نوزاد بر زمين قرار گرفت، نشست و نور تشعشع انوار الهى، تمام اطراف بدنش را فرا گرفت، تا آن كه صبح شد و پدر بزرگوارش حضرت ابوالحسن، علىّ بن موسى الرّضا عليهماالسلام تشريف آورد؛ و با لبخندى نوزاد عزيز را در آغوش گرفت؛ و پس از لحظه اى او را در گهواره نهاد و به من فرمود: اى حكيمه! سعى كن كه هميشه كنارش باشى.
حكيمه در ادامه حكايت چنين مي گويد: وقتي روز سوّم مولود فرا رسيد، آن نوزاد عزيز چشم هاى خود را به سوى آسمان بلند نمود و بعد از آن نگاهى به سمت راست و سمت چپ كرد و سپس با زبان صريح و فصيح اظهار داشت:
«أشهد أن لا إله إلاّ اللّه، وحده لا شريك له، و أنّ محمّدا عبده و رسوله».
و هنگامى كه شهادت بر يگانگى خداوند متعال و رسالت حضرت محمّد رسول اللّه صلى الله عليه و آله بر زبان جارى كرد، بسيار تعجّب كردم و در حيرت قرار گرفته و با همان حالت از جاى خود برخاستم و به حضور حضرت رضا عليه السلام آمدم و گفتم: صحنه اى بسيار عجيب و شگفت آورى را ديدم!
امام عليه السلام فرمود: چه چيزى را مشاهده كرده اى؛ كه باعث شگفتى تو گشته است؟
در جواب حضرت گفتم : اين نوزاد كوچك چنين و چنان گفت، و تمام جريان را برايش بازگو كردم.
همين كه امام رضا عليه السلام سخن مرا شنيد، تبسّمى نمود و سپس فرمود: چيزهاى معجزه آسا و حيرت انگيز بيشترى را نيز مشاهده خواهى كرد. (1)
 آگاهي امام جواد عليه ‌السلام از درون افراد
محمد بن علي هاشمي، يكي از مخالفان ولايت مي گويد: بامداد روزي كه امام جواد عليه ‌السلام با دختر مامون عروسي كرده بود خدمتش رسيدم و در آن شب دارويي خورده بودم كه تشنگي به من دست داده بود و من نخستين كسي بودم كه در آن صبح خدمتش رسيدم و نمي‌خواستم آب طلب كنم.
امام عليه ‌السلام به چهره‌ من نگاه كرد و فرمود: به گمانم تشنه ‌اي!
جواب دادم: آري.
فرمود: اي غلام براي ما آب آشاميدني بياور.
من با خودم گفتم: اكنون آب مسموم مي‌آورند.
از اين جهت اندوهگين و پريشان شدم. غلام آمد و آب آورد. حضرت به چهره‌ من تبسمي نمود و فرمود: اي غلام آب را به من بده.
آن را گرفت و آشاميد (تا من يقين كنم كه مسموم نيست.) سپس به من داد، و من آن را آشاميدم. بار ديگر تشنه شدم و باز كراهت داشتم كه آب بخواهم آن حضرت فرمود: باز هم تشنه شدي؟
جواب دادم: بلي.
و غلام بار ديگر آب آورد. به خيالم افتاد كه قطعا اين بار آب مسموم آورده ‌اند، لذا از نوشيدن آب وحشت كردم. در آن حال امام عليه ‌السلام جام را گرفت و قدري آشاميد و سپس باقيمانده را به من داد در حالي كه تبسم مي ‌فرمود. محمد مي‌گويد: با ديدن اين قضيه باور كردم كه عقيده شيعيان درباره‌ وي صحيح است كه او از دلهاي مردم و اسرار نهاني آگاهي دارد.(2)

 سفر کردن امام جواد در يک چشم‌ به‌ هم‌زدن
علي بن خالد مي ‌گويد: در زمان خلافت معتصم شخصي را به اتهام آن كه ادعاي پيامبري كرده است با بند آهنين به گوشه‌ي زندان افكندند، من كه كنجكاو شده بودم براي ملاقات او بدانجا رفتم و دربان را چيزي دادم تا مرا نزد او راه دهد. چون زنداني را ديدم و اندكي با او صحبت كردم دانستم كه مردي است در كمال فهم و فراست ذهن و كياست.
پرسيدم: تو كيستي و چه ادعايي داري؟
گفت: من اهل شام هستم و سالها در مسجدي كه محل سر مبارك حضرت سيدالشهداء عليه ‌السلام بود به عبادت مشغول بودم، روزي رو به قبله نشسته بودم و به ذكر حقتعالي مشغول بودم كه ناگاه شخص جواني پيش روي من پديد آمد و گفت: برخيز برويم. پس برخاستم و همراه او راهي شدم، چون مقداري حركت كرديم خود را در مسجد كوفه ديدم. گفت: اين جا را مي‌شناسي؟ گفتم: آري، مسجد كوفه است. پس او به نماز ايستاد و من هم بدو اقتدا كردم و چون از نماز فارغ شديم از مسجد خارج گشتيم، هنوز چند قدمي نرفته بودم كه خود را در مسجد النبي صلي الله عليه و آله در مدينه ديدم، با هم به روضه‌ مباركه وارد شديم. او به پيامبر صلي الله عليه و آله سلام كرد و من نيز سلام كردم. او به نماز ايستاد و من نيز مشغول نماز شدم. پس از اداي نماز بيرون آمديم، باز چند قدمي نرفته، خود را در مكه مكرمه ديدم! فرمود: اينجا را مي‌شناسي؟ گفتم: آري، اين جا مكه است. و به طواف مشغول شديم، آنگاه از مكه بيرون آمديم و ناگاه خود را دوباره در مسجد راس الحسين عليه ‌السلام يعني همان جاي اول ديدم. از اين حال در شگفت بودم تا آن كه سال ديگر در همان اوقات، آن شخص آمد و ديگر بار مرا براي زيارت اماكن متبركه همراه برد و چون خواست از من جدا شود او را قسم دادم و گفتم: تو را سوگند مي‌دهم به حق آن كسي كه چنين تواني به تو داده است كه خود را معرفي كني. فرمود: «من محمد بن علي بن موسي (حضرت جواد عليه ‌السلام) مي‌باشم.» روز ديگر اين جريان را با دوستان خود در جلسه ‌اي در ميان گذاشتم ولي آنان اين خبر را افشا كرده و به وزير معتصم (محمد بن عبدالملك زيات) اطلاع دادند. او نيز مرا به جرم ادعاي نبوت دستگير كرد در حالي كه چنين ادعايي ندارم و حقيقت امر را براي او شرح دادم ولي او به استهزاء گفت: او را آزاد كنيد تا يك شبه از شام به كوفه و از كوفه به مدينه و از مدينه به مكه و آنگاه دوباره به شام بازگردد.
علي بن خالد مي‌گويد: در يكي از روزهاي ديگر كه به ملاقات زنداني رفتم نگهبانان را ديدم كه مضطرب و پريشانند. گفتم: چه شده است؟
گفتند: آن زنداني، ديشب غايب شده با آن كه با غل و زنجير بسته شده بود. معلوم نيست به زمين فرو رفته يا به آسمان رفته است.
من دانستم كه او از انفاس قدسيه‌ حضرت جواد الائمه عليه ‌السلام آزادي يافته است.(3)
 پي نوشت:
1) مناقب ابن شهرآشوب: 4/ 394؛ الثّاقب فى المناقب: 514.
2) اصول كافي: 1/495؛ كشف الغمة: 2/360؛ محجه البيضاء، 4/303.
3) ) اصول كافي: 1/492؛ بحارالانوار: 50/38.
منابع:
چهل داستان و چهل حديث از امام جواد عليه السلام، عبداللّه صالحى.
كرامات و مقامات عرفاني امام محمدجواد عليه السلام، علي حسيني قمي.
tebyan.net