آيا در بهشت تکاملي هم وجود دارد؟

آيا در بهشت تکاملي هم وجود دارد؟

مجموعه: اصول و فروع دين

قطعا در بهشت تکامل وجود دارد، و بهشتيان هرگز در جا نمي زنند، بلکه در پرتو عنايات الهي، و الطاف رباني، روز به روز به ساحت قدسش نزديکتر...
قطعا در بهشت تکامل وجود دارد، و بهشتيان هرگز در جا نمي زنند، بلکه در پرتو عنايات الهي، و الطاف رباني، روز به روز به ساحت قدسش نزديکتر مي شوند، و در مسير قرب الي الله به پيشروي خود ادامه مي دهند. مفهوم اين سخن آن نيست که در آنجا طاعات و عبادات و اعمالي دارند، چرا که بهشت دار تکليف نيست، زيرا عناصر اوليه تکليف در آنجا وجود ندارد، بلکه در پرتو اعمالي که در اين جهان انجام داده اند همچنان به سير تکاملي خويش ادامه مي دهند.
درست همانند بعضي درختان پرباري که انسان يکبار آن را غرس مي کند ولي مرتبا جوانه مي زند و ريشه مي دواند و از نقاط ديگر سر برمي آورد و دشت و صحرا را فرا مي گيرد!. با همانند سفينه هاي فضائي که براي آغاز حرکت و خارج شدن از محيط جاذبه زمين نياز به نيروي عظيمي دارد ولي بعد از خروج از اين محيط چنانچه به مانعي برخورد نکند بدون احتياج به نيروي محرک جديد تا ابد به سير خود ادامه مي دهد!.
در بعضي از آيات قرآن نيز اشاره اي به اين مساله ديده مي شود. در آيه 62 مريم درباره بهشتيان مي خوانيم: "ولهم رزقهم فيها بکرة وعشيا: هر صبح و شام روزي آنها در بهشت مقرر است". از آيات قبل از اين آيه به خوب استفاده مي شود که اين توصيف درباره بهشت آخرت است که از آن تعبير به «جنات عدن» شده به بهشت برزخي، حال اين سوال پيش مي آيد که مطابق آيات ديگر قرآن بهشتيان هرچه بخواهند از مواهب و روزيها در هر ساعت و هر زمان براي آنها مهيا است، اين چه موهبتي است که هر صبح شام به آنها اعطا مي شود؟ مسلما اين مواهب جديد و تازه مادي و معنوي است که در اين دو وقت به آنها داده مي شود، و طبعا به مقامات بالاتري سوق داده خواهند شد. در اين زمينه حديث پرمعنايي از پيغمبر اکرم (ص) نقل شده که مطلب را روشن مي سازد، مي فرمايد: «و تاتيهم طرف الهدايا من الله تعالي لمواقيت الصلاه التي کانوا يصلون فيها في الدنيا، تسلم عليهم الملائکه: هداياي نخبه و جالب از سوي خداوند بزرگ در اوقاتي که در دنيا نماز مي خواندند به آنها مي رسد، و فرشتگان به آنها سلام و درود مي فرستد».
سوال ديگري که از تعبيرات آيه برانگيخته مي شود اين است که در بهشت شب و روزي وجود ندارد، و به همين دليل صبح و شامي نيست. اين اشکال را نيز مي توان چنين پاسخ گفت که بهشت گرچه دائما کانون نور و روشنايي است، ولي اين نور نوسان دارد که با نوسان و کم و زياد شدن آن بهشتيان روز و شب را تشخيص مي دهند، درست مانند مناطق قطبي که شش ماه متوالي روز است ولي با کم و زياد شدن نور، روز و شب از هم تشخيص داده مي شود.
از آنجا که اين دو مشکل (مشکل روزي تازه و مشکل صبح و شام) براي بسياري از مفسران حل نشده توجيهاتي براي اين آيه ذکر کرده اند که غالبا مخالف ظاهر آيه است مانند اينکه آيه کنايه از دوام نعمت است، زيرا در ميان عرب معمول بوده که اگر کسي غذاي صبحگاهان و شامگاهان را داشته او را غني و بي نياز مي دانستند، يا اينکه منظور آن است که نعمتهاي الهي در فواصل زمني که به مقدار شب و روز اين دنيا است پي درپي به آنها مي رسد.
روشن است همه اينها مخالف ظاهر آيه است چه بهتر به اينکه نوعي شب و روز که با تفاوت نور حاصل مي شود و نوعي روزي تازه که از عنايات جديد الهي سرچشمه مي گيرد و از پيمودن مسير تکامل خبر مي دهد قائل شويم که منطبق بر ظاهر آيه است و يا لااقل کمتر خلاف ظاهر مي باشد.
جالب اينکه در حديثي از پيغمبر اکرم (ص) مي خوانيم که فرمود: «و الذي انزل الکتاب علي محمد (ص) ان اهل الجنة ليزدادون جمالا و حسنا کما يزدادون في الدنيا قباحة و هرما: سوگند به خدايي که قرآن را بر محمد (ص) نازل کرده اهل بهشت (هر قدر زمان بر آنها مي گذرد) جمال و زيبائيشان بيشتر مي شود آن گونه که در دنيا (با گذشت زمان) زشتي و پيري آنها افزايش مي يافت». اين حديث نيز تکامل تدريجي بهشتيان را به خوبي آشکار مي سازد، گرچه تنها اشاره اي به جنبه هاي جسماني دارد ولي مسلما به طريق اولي جنبه هاي روحاني را نيز در بر مي گيرد.

  منبع:javanemrooz.com