به گزارش فرهنگ نيوز، جام جم آنلاين در ادامه نوشت: نتايج ناگوار مصرف بي رويه اين چاشني‎هاي شيرين فقط به ديابت نوع? ختم نمي شود. هر چند همين يک پيامد دليل را بايد به اندازه کافي جدي تلقي کرد، اما مساله فراتر از اينهاست و تاثيرات مخرب قند و شکر بر سلامت انسان را مي توان فاجعه بارتر دانست. در اينجا، اجمالا به ? مورد از اثرات ويرانگر قند و شکر بر بدن اشاره مي کنيم.

فراکتوز در برابر گلوکز

نيمي از قند و شکر از گلوکز و نيمي ديگر از فراکتوز تشکيل مي شود. گلوکز يک ماده ضروري است و به ميزان بسيار زيادي در همه سلول هاي بدن مي سوزد و به انرژي مورد نياز بدن تبديل مي شود. اگر بدن ما گلوکز دريافت نکند، آن را از پروتئين ها و چربي ها خواهد ساخت. اما فراکتوز به هيچ وجه براي کارکرد و فعاليت هاي بدن ما ضروري نيست. تنها عضوي از بدن که مي تواند فراکتوز را بسوزاند، کبد است. هنگامي که مقادير زيادي فراکتوز وارد کبد مي شود، اگر کبد پر از گليکوژن باشد، بخش اعظم اين فراکتوز به چربي تبديل مي شود. اين فرآيند احتمالا يکي از مهم ترين علل شيوع گسترده بسياري از بيماري هاي مزمن در کشورهاي پيشرفته است.

توجه به اين نکته بسيار مهم است که اين موضوع هرگز درباره ميوه ها صدق نمي کند، زيرا ميوه يک ماده غذايي واقعي داراي انواع ويتامين، مواد معدني، فيبر و مقادير زيادي آب است و نيز بندرت پيش مي آيد افراد در خوردن ميوه افراط کنند.

فقر مواد غذايي ضروري

قند و شکر را بايد کالري سازهاي بي خاصيت به شمار آورد. به عبارت ديگر علم پزشکي هيچ شکي ندارد که قند و شکر صرفا کالري به بدن مي رسانند بدون آن که هيچ نوع ويتامين يا مواد معدني که بسيار ضروري اند داشته باشند. بيشتر غذاهاي حاوي شکر فراوان مانند انواع شيريني ها، نوشابه هاي گازدار و آب نبات ها به لحاظ مواد غذايي ضروري فقير و گاهي به کلي خالي از اين مواد هستند. افرادي که به جاي خوراکي هاي مغذي اين خوراکي ها را مي خورند ممکن است در آينده دچار کمبود مواد غذايي بسيار مهمي شوند.

کبد چرب

وقتي فراکتوز مي خوريد به کبد مي رود. اگر گليکوژن کبد پايين باشد، مثلا پس از انجام فعاليت هايي مانند دويدن، فراکتوز جاي خالي آن را پر خواهد کرد. در غير اين صورت، کبد فراکتوز را به چربي تبديل مي کند. بخشي از اين چربي از کبد خارج مي شود، اما بخش ديگري در آن مي ماند. چربي مانده در کبد به مرور ممکن است انباشته شود و در نهايت به بروز بيماري کبد چرب غيرالکلي منجر شود.

زندگي بي کيفيت

اکثر چربي هاي توليد شده در کبد به صورت ذرات سرشار از تري گليسيريد و کلسترول از آن خارج مي شود. در يک پژوهش، به افراد شرکت کننده گفته شد طي مدت ?? هفته ?? درصد از کالري مورد نيازشان را از نوشيدني هاي شيرين حاوي گلوکز يا نوشيدني هاي شيرين حاوي فراکتوز دريافت کنند البته آنها اجازه داشتند در اين مدت فقط يکي از اين دو نوع نوشيدني را در برنامه غذايي خود بگنجانند.

در پايان گروهي که فراکتوز مصرف کرده بودند:

تري گليسيريد خونشان افزايش يافته بود.

حساسيت به انسولين شان کاهش يافته بود.

چربي ناحيه شکمشان افزايش يافته بود.

در مجموع نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد اساسا ?? درصد از کالري هاي حاصل از فراکتوز به ميزان قابل توجهي چربي هاي خون را مورد آسيب قرار مي دهند و سبب بروز مشخصات سندرم متابوليک مي شوند، که نخستين گام اساسي به سوي چاقي، بيماري هاي قلبي، ديابت و زندگي (کوتاه) بي کيفيت است.

مقاومت در برابر انسولين

کار اصلي انسولين، راندن گلوکز از جريان خون به درون سلول هاست، اما وقتي ما از رژيم غذايي ناسالم پيروي مي کنيم، سلول ها تمايل دارند در مقابل اثرات انسولين از خودشان مقاومت نشان دهند. وقتي چنين اتفاقي مي افتد، لوزالمعده شروع به توليد انسولين بيشتري مي کند تا گلوکز را از جريان خون حذف کند، زيرا گلوکز بالا در خون سبب مسموميت خواهد شد.

به همين دليل است که مقاومت در برابر انسولين سبب بروز ميزان بالاي انسولين در خون مي شود اما انسولين يک کار مهم ديگر نيز انجام مي دهد و به سلول هاي چربي مي گويد چربي را از جريان خون بگيرند و در خود ذخيره کنند. به همين دليل است که انسولين سبب چاقي نيز مي شود.

وقتي بدن نسبت به انسولين مقاوم مي شود، به مرور سلول هاي بتا در لوزالمعده آسيب مي بينند و توانايي توليد انسولين کافي را از دست مي دهند. به همين دليل فرد به ديابت نوع ? مبتلا مي شود. اکنون حدود ??? ميليون نفر در سراسر جهان به آن گرفتارند.

افزودن فراکتوز يک علت شناخته شده براي مقاومت در برابر انسولين و ميزان بالاي انسولين در خون است. به همين دليل مصرف قند و شکر مي تواند منجر به مقاومت در برابر انسولين و در واقع بروز چاقي و ديابت شود.

گرسنگي بي پايان

در مغز انسان ناحيه اي به نام هيپوتالاموس قرار دارد که ميزان دريافت غذاي ما را تنظيم مي کند. در نتايج تحقيقي که در سال جاري ميلادي (????) منتشر شده است، دو گروه مورد آزمايش قرار گرفته اند گروهي که از نوشيدني هاي شيرين حاوي گلوکز و گروه ديگري که از نوشيدني هاي شيرين حاوي فراکتوز استفاده مي کردند.

جريان خون در هيپوتالاموس افرادي که نوشيدني هاي گلوکزي نوشيده بودند کاهش يافته بود و احساس سيري مي کردند، در حالي که جريان خون در هيپوتالاموس افرادي که نوشيدني فراکتوزي نوشيده بودند افزايش يافته بود.

به همين دليل اين افراد کمتر احساس سيري مي کردند و هنوز ميل به خوردن غذا داشتند. بررسي ديگري نشان داده توان فراکتوز در پايين آوردن ميزان هورمون گرسنگي کمتر از توان گلوکز است و طبعا هرچه ميزان اين هورمون بيشتر باشد، فرد بيشتر احساس گرسنگي مي کند. در مجموع مقايسه فراکتوز و گلوکز نشان مي دهد فراکتوز نمي تواند به اندازه گلوکز که سبب جذب کالري بيشتر در بدن مي شود، فرد را سير کند.

اعتياد

هنگامي که قند و شکر مي خوريم، در مغزمان دوپامين آزاد مي شود و به ما احساس سرخوشي دست مي دهد. اين درواقع همان کاري است که ماه اي مثل کوکائين در مغز ما ايجاد مي کند. ساختمان مغز ما به گونه اي که از فعاليت هايي است که سبب آزاد شدن دوپامين مي شوند، استقبال مي کند. به همين دليل فعاليت هايي که مقادير زيادي دوپامين آزاد مي کنند، بسيار مطلوب و خوشايند به نظر مي رسند. در برخي افراد که مستعد اعتياد هستند، اين مکانيزم سبب سوءمصرف موادمخدر مي شود. بررسي ها روي موش ها نشان مي دهد بدن آنها واقعا ممکن است به شکر معتاد شود. اثبات اين مساله در انسان سخت تر است، اما بسياري از افراد شکر و مواد غذايي بي ارزش ديگر را مطابق الگوي مصرف مواد اعتيادآور مصرف مي کنند.

مقاومت در برابر هورموني به نام لپتين

لپتين هورموني است که از سلول هاي چربي ما ترشح مي شود. هرچه سلول هاي چربي در بدن ما بيشتر باشد، لپتين بيشتري ترشح خواهد شد. احتمالا ترشح اين هورمون به مغز علامت مي دهد که فرد سير شده است و بايد دست از خوردن بکشد.

همچنين احتمالا سبب مي شود انرژي بيشتري مصرف کنيم. افراد چاق درواقع ميزان زيادي لپتين دارند، اما مساله اينجاست که اين لپتين کار نمي کند. اين مشکل، مقاومت در برابر لپتين نام دارد. به دليل همين مقاومت است که افراد بيش از آن که کالري بسوزانند، دريافت مي کنند و به همين علت چاق مي شوند.قند و شکر که از اجزاي اساسي سبد غذايي ما ايرانيان به‌شمار مي‌رود، به قدري مضر است که آن را در صدر زيان‌آورترين اقلام در رژيم غذايي عصر حاضر قرار مي‌دهند.

به گزارش ايسنا، جام جم آنلاين در ادامه نوشت: نتايج ناگوار مصرف بي‎رويه اين چاشني‎هاي شيرين فقط به ديابت نوع? ختم نمي شود. هر چند همين يک پيامد دليل را بايد به اندازه کافي جدي تلقي کرد، اما مساله فراتر از اينهاست و تاثيرات مخرب قند و شکر بر سلامت انسان را مي توان فاجعه بارتر دانست. در اينجا، اجمالا به ? مورد از اثرات ويرانگر قند و شکر بر بدن اشاره مي کنيم.

فراکتوز در برابر گلوکز

نيمي از قند و شکر از گلوکز و نيمي ديگر از فراکتوز تشکيل مي شود. گلوکز يک ماده ضروري است و به ميزان بسيار زيادي در همه سلول‎‎هاي بدن مي سوزد و به انرژي مورد نياز بدن تبديل مي شود. اگر بدن ما گلوکز دريافت نکند، آن را از پروتئين‎‎ها و چربي‎‎ها خواهد ساخت. اما فراکتوز به هيچ وجه براي کارکرد و فعاليت‎‎هاي بدن ما ضروري نيست. تنها عضوي از بدن که مي تواند فراکتوز را بسوزاند، کبد است. هنگامي که مقادير زيادي فراکتوز وارد کبد مي شود، اگر کبد پر از گليکوژن باشد، بخش اعظم اين فراکتوز به چربي تبديل مي شود. اين فرآيند احتمالا يکي از مهم ترين علل شيوع گسترده بسياري از بيماري‎‎هاي مزمن در کشورهاي پيشرفته است.

توجه به اين نکته بسيار مهم است که اين موضوع هرگز درباره ميوه‎‎ها صدق نمي کند، زيرا ميوه يک ماده غذايي واقعي داراي انواع ويتامين، مواد معدني، فيبر و مقادير زيادي آب است و نيز بندرت پيش مي آيد افراد در خوردن ميوه افراط کنند.

فقر مواد غذايي ضروري

قند و شکر را بايد کالري سازهاي بي‎خاصيت به شمار آورد. به عبارت ديگر علم پزشکي هيچ شکي ندارد که قند و شکر صرفا کالري به بدن مي رسانند بدون آن که هيچ نوع ويتامين يا مواد معدني که بسيار ضروري اند داشته باشند. بيشتر غذاهاي حاوي شکر فراوان مانند انواع شيريني‎‎ها، نوشابه‎‎هاي گازدار و آب نبات‎‎ها به لحاظ مواد غذايي ضروري فقير و گاهي به کلي خالي از اين مواد هستند. افرادي که به جاي خوراکي‎‎هاي مغذي اين خوراکي‎‎ها را مي‎خورند ممکن است در آينده دچار کمبود مواد غذايي بسيار مهمي شوند.

کبد چرب

وقتي فراکتوز مي‎خوريد به کبد مي‎رود. اگر گليکوژن کبد پايين باشد، مثلا پس از انجام فعاليت‎هايي مانند دويدن، فراکتوز جاي خالي آن را پر خواهد کرد. در غير اين صورت، کبد فراکتوز را به چربي تبديل مي‎کند. بخشي از اين چربي از کبد خارج مي‎شود، اما بخش ديگري در آن مي ماند. چربي مانده در کبد به مرور ممکن است انباشته شود و در نهايت به بروز بيماري کبد چرب غيرالکلي منجر شود.

زندگي بي‎کيفيت

اکثر چربي‎‎هاي توليد شده در کبد به صورت ذرات سرشار از تري گليسيريد و کلسترول از آن خارج مي شود. در يک پژوهش، به افراد شرکت کننده گفته شد طي مدت ?? هفته ?? درصد از کالري مورد نيازشان را از نوشيدني‎‎هاي شيرين حاوي گلوکز يا نوشيدني‎‎هاي شيرين حاوي فراکتوز دريافت کنند البته آنها اجازه داشتند در اين مدت فقط يکي از اين دو نوع نوشيدني را در برنامه غذايي خود بگنجانند.

در پايان گروهي که فراکتوز مصرف کرده بودند:

تري گليسيريد خونشان افزايش يافته بود.

حساسيت به انسولين شان کاهش يافته بود.

چربي ناحيه شکمشان افزايش يافته بود.

در مجموع نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد اساسا ?? درصد از کالري‎‎هاي حاصل از فراکتوز به ميزان قابل توجهي چربي‎‎هاي خون را مورد آسيب قرار مي دهند و سبب بروز مشخصات سندرم متابوليک مي شوند، که نخستين گام اساسي به سوي چاقي، بيماري‎‎هاي قلبي، ديابت و زندگي (کوتاه) بي‎کيفيت است.

مقاومت در برابر انسولين

کار اصلي انسولين، راندن گلوکز از جريان خون به درون سلول‎‎هاست، اما وقتي ما از رژيم غذايي ناسالم پيروي مي کنيم، سلول‎‎ها تمايل دارند در مقابل اثرات انسولين از خودشان مقاومت نشان دهند. وقتي چنين اتفاقي مي افتد، لوزالمعده شروع به توليد انسولين بيشتري مي کند تا گلوکز را از جريان خون حذف کند، زيرا گلوکز بالا در خون سبب مسموميت خواهد شد.

به همين دليل است که مقاومت در برابر انسولين سبب بروز ميزان بالاي انسولين در خون مي شود اما انسولين يک کار مهم ديگر نيز انجام مي دهد و به سلول‎‎هاي چربي مي گويد چربي را از جريان خون بگيرند و در خود ذخيره کنند. به همين دليل است که انسولين سبب چاقي نيز مي شود.

وقتي بدن نسبت به انسولين مقاوم مي شود، به مرور سلول‎‎هاي بتا در لوزالمعده آسيب مي بينند و توانايي توليد انسولين کافي را از دست مي دهند. به همين دليل فرد به ديابت نوع ? مبتلا مي شود. اکنون حدود ??? ميليون نفر در سراسر جهان به آن گرفتارند.

افزودن فراکتوز يک علت شناخته شده براي مقاومت در برابر انسولين و ميزان بالاي انسولين در خون است. به همين دليل مصرف قند و شکر مي تواند منجر به مقاومت در برابر انسولين و در واقع بروز چاقي و ديابت شود.

گرسنگي بي‎پايان

در مغز انسان ناحيه اي به نام هيپوتالاموس قرار دارد که ميزان دريافت غذاي ما را تنظيم مي کند. در نتايج تحقيقي که در سال جاري ميلادي (????) منتشر شده است، دو گروه مورد آزمايش قرار گرفته اند گروهي که از نوشيدني‎‎هاي شيرين حاوي گلوکز و گروه ديگري که از نوشيدني‎‎هاي شيرين حاوي فراکتوز استفاده مي کردند.

جريان خون در هيپوتالاموس افرادي که نوشيدني‎‎هاي گلوکزي نوشيده بودند کاهش يافته بود و احساس سيري مي کردند، در حالي که جريان خون در هيپوتالاموس افرادي که نوشيدني فراکتوزي نوشيده بودند افزايش يافته بود.

به همين دليل اين افراد کمتر احساس سيري مي کردند و هنوز ميل به خوردن غذا داشتند. بررسي ديگري نشان داده توان فراکتوز در پايين آوردن ميزان هورمون گرسنگي کمتر از توان گلوکز است و طبعا هرچه ميزان اين هورمون بيشتر باشد، فرد بيشتر احساس گرسنگي مي کند. در مجموع مقايسه فراکتوز و گلوکز نشان مي دهد فراکتوز نمي تواند به اندازه گلوکز که سبب جذب کالري بيشتر در بدن مي شود، فرد را سير کند.

اعتياد

هنگامي که قند و شکر مي خوريم، در مغزمان دوپامين آزاد مي شود و به ما احساس سرخوشي دست مي دهد. اين درواقع همان کاري است که ماه اي مثل کوکائين در مغز ما ايجاد مي کند. ساختمان مغز ما به گونه اي که از فعاليت‎‎هايي است که سبب آزاد شدن دوپامين مي شوند، استقبال مي کند. به همين دليل فعاليت‎‎هايي که مقادير زيادي دوپامين آزاد مي کنند، بسيار مطلوب و خوشايند به نظر مي رسند. در برخي افراد که مستعد اعتياد هستند، اين مکانيزم سبب سوءمصرف موادمخدر مي شود. بررسي‎‎ها روي موش‎‎ها نشان مي دهد بدن آنها واقعا ممکن است به شکر معتاد شود. اثبات اين مساله در انسان سخت تر است، اما بسياري از افراد شکر و مواد غذايي بي‎ارزش ديگر را مطابق الگوي مصرف مواد اعتيادآور مصرف مي کنند.

مقاومت در برابر هورموني به نام لپتين

لپتين هورموني است که از سلول‎‎هاي چربي ما ترشح مي شود. هرچه سلول‎‎هاي چربي در بدن ما بيشتر باشد، لپتين بيشتري ترشح خواهد شد. احتمالا ترشح اين هورمون به مغز علامت مي دهد که فرد سير شده است و بايد دست از خوردن بکشد.

همچنين احتمالا سبب مي شود انرژي بيشتري مصرف کنيم. افراد چاق درواقع ميزان زيادي لپتين دارند، اما مساله اينجاست که اين لپتين کار نمي کند. اين مشکل، مقاومت در برابر لپتين نام دارد. به دليل همين مقاومت است که افراد بيش از آن که کالري بسوزانند، دريافت مي کنند و به همين علت چاق مي شوند.

فراکتوز يکي از علل شناخته شده براي بروز مقاومت در برابر لپتين است، هم به اين دليل که انسولين جلوي پيام رساني لپتين را در مغز مي گيرد و هم به اين دليل که فراکتوز سبب افزايش ميزان تري گليسيريد خون مي شود که خود همين اتفاق هم مانع اثربخشي لپتين خواهد شد. به اين ترتيب مغز ما تصور مي کند سلول‎‎هاي چربي خالي اند و بدن همچنان به خوردن نياز دارد.

انسان در برابر پيام‎‎هاي گرسنگي ناشي از هورمون لپتين براحتي اختيار از کف مي دهد و اراده چنداني ندارد. به همين دليل است که افراد نمي توانند کمتر بخورند و بيشتر فعاليت کنند و زندگي شادتري داشته باشند. براي خلاص شدن از شر مقاومت در برابر لپتين و وادار کردن مغز به کم خوري بايد شکر را دور ريخت.

بيماري‎‎هاي ملل ثروتمند

مصرف قند و شکر در بروز بسياري از بيماري‎‎هاي رايج در کشورهاي پردرآمد نقش دارد. درواقع شکر به تنهايي بزرگ ترين عامل بي‎کيفيتي زندگي در ميان ملل ثروتمند است. هر زمان قند و شکر (و آرد سفيد) وارد رژيم غذايي مردم شود، آنها را بيمار خواهد کرد. در بسياري از کشورهاي پيشرفته و پردرآمد، مصرف شکر سبب بروز و شيوع اين بيماري‎‎ها شده است:

چاقي: قند و شکر سبب افزايش وزن از طريق مکانيزم‎‎هاي گوناگون شامل مقاومت در برابر لپتين و انسولين بالا مي شود.

ديابت: قند و شکر مي تواند علت اصلي بروز ديابت باشد.

بيماري‎‎هاي قلبي: قند و شکر، کلسترول بد و تري گليسيريد را افزايش مي دهد و سبب بروز مشکلات گوناگوني مي شود که در نهايت ممکن است باعث ابتلا به بيماري‎‎هاي قلبي شوند.

بنابراين هرگز فراموش نکنيم که مصرف قند و شکر در بروز بسياري از بيماري‎‎هاي خطرناک مانند چاقي، ديابت نوع ? و بيماري‎‎هاي قلبي و عروقي دخالت دارد.