پسر،پسر، قند عسل گاهي هم .....

پسر،پسر، قند عسل گاهي هم .....

مجموعه: روانشناسي کودکان

تربيت و پرورش صحيح فرزند مهم ترين مشغله ذهني پدر و مادر است. با ورود نوزاد به کانون گرم خانواده، زندگي زن و شوهر وارد مرحله تازه اي مي شود. آنها از اين به بعد فقط همسر يکديگر نيستند؛ بلکه در برابر فرزندشان به عنوان پدر و مادر نيز وظايفي دارند.

اگر شما پسراني در خانواده تان داريد، مي دانيد که آنها ممکن است پرزحمت باشند. ولي مخلوقات حساسي هستند که مي توانند به هر سويي هدايت شوند. يعني جواني برومند و بي مانند يا فردي پر از مشکلات. دنياي ما نيازمند مرداني کامل و پرانرژي است نه ربات هايي که کار کنند و بجنگند. ما پسرانمان را پرورش مي دهيم که بتوانند آزادانديش باشند و سوالات خود را در قلب و ذهنشان جستجو کنند و به پاسخي صحيح برسند. امروزه بيشتر مادران جوان از اين که نوزادشان پسر است خوشحال و به آن عشق مي ورزند و از پسر بودنشان نمي هراسند. آنها انرژي سرشار پسران را مي بينند و با شور و هيجان آنها را به سمت چيزهاي مثبت هدايت مي کنند. پسران هم به آنها عشق مي ورزند و مي خواهند که خودشان هم در پرورش و رشد خود شرکت کردن و سهم بسزايي داشته باشند.

ابراز احساسات و هيجانات، صحبت کردن درباره مسائل و مشکلات، توانايي برقراري ارتباط قوي با ديگران و... از جمله مسائل تربيتي حساس و ظريفي است که والدين بايد به آن توجه داشته باشند. چنين توانايي هايي معمولا در دختران ملموس تر از پسران ديده مي شود. خانواده هايي که فرزند پسر دارند، گاه در اين باره نگراني هايي دارند.

معمولا پسرها با مادران خود راحت ارتباط برقرار کرده و از مسائل و مشکلاتشان مي گويند. اگر شما هم از آن دسته مادران هستيد که در مورد تربيت و پرورش فرزند پسر خود احساس نگراني مي کنيد اين مطلب را بخوانيد.

به او كمك كنيد تا احساساتش را بروز دهد: مامان ها معمولا بيشتر با دخترانشان صحبت مي كنند. در نتيجه، به طوركلي پسرها ديرتر صحبت كردن را ياد مي گيرند و قدرت كلامي پايين تري از دخترها دارند.

آنها دوست دارند كه احساسات را در دل خود نگه دارند. در مواقع ناراحتي، دختر بچه ها گريه مي كنند و پسرها دعوا و كتك كاري را انتخاب مي كنند. بايد او را از سنين خيلي پايين تشويق كرد كه در مورد هيجانات دروني صحبت كند، از سكوت و خاموشي بيرون بيايد و عكس العملش را با سخن گفتن نشان دهد.

بيش از حد از او انتقاد نكنيد: پسر كوچولوي شما در برابر انتقادها بسيار حساس است؛ خصوصا در مورد مسايلي كه به رفتارش مربوط مي شود. كارهاي نادرست و بد را به او خاطر نشان كنيد اما افراطي رفتار نكنيد. به عنوان مثال از گفتن جملاتي مانند «خواهر كوچولوي تو هيچ وقت از اين كارها نمي كند! تو مامان را كلافه و خجالت زده مي كني...» بپرهيزيد.

زبان مناسب را انتخاب كنيد! :

«مردان مريخي، زنان ونوسي» شايد همه ما اين عبارت را شنيده ايم و حتما گوينده آن دليل روشني براي اين ادعا دارد. مسلما شيوه رفتاري با هر كدام متفاوت است. وقتي با پسرها صحبت مي كنيد، جملات واضح، روشن، منطقي و به دور از هر توضيح اضافي و حاشيه را انتخاب كنيد.

نيمه ديگر شخصيت او را نيز در نظر بگيريد: به او بياموزيد كه در لباس پوشيدن مرتب باشد و رنگ ها را با هم ست كند، به آرايش موهايش برسد، مراقب سلامت و ظاهر خود باشد... اينها مسائلي است كه شايد همه پدران به آن توجه نداشته باشند. چنين شرايطي براي او بسيار مفيد است؛ چرا كه او بعدا مردي خواهد شد و به اين ترتيب مي تواند نظر ديگران را به خود جلب كند. از اين كه احساس «زنانه» پيدا كند نترسيد. احساس مرد بودن از والد هم جنس خودش به او منتقل مي شود.

محدوديت وضع كنيد: از آنجا كه مادر جذابيت و شيفتگي بيشتري براي پسرش دارد و به علاوه اينكه نمي تواند خيلي با او صميمي باشد، برقراري ارتباط اين دو، پيچيدگي هاي خاصي دارد. اما به هرحال، اعمال برخي محدوديت ها لازم و غيرقابل اجتناب است.

همه كارهايش را انجام ندهيد: دليلي ندارد كه زيپ شلوارش را ببنديد، درحالي كه خودش مي خواهد اين كار را انجام دهد. او را ترغيب كنيد كه خودش لباس هايش را بپوشد، دوش بگيرد و به كارهاي شخصي اش برسد. بپذيريد كه روزي از شما دور خواهد شد. احساس نيازي كه به شما دارد را بيش از حد تقويت نكنيد.

يك نمونه «اجتماعي» براي او باشيد! : امروزه مادر علاوه بر جايگاه مهم خود مي تواند مدلي براي شناخت هويت اجتماعي فرزندش باشد. او مي تواند پسرش را به سمت اهدافش سوق دهد. بسيار رايج است كه پسر بچه ها مي گويند «مي خواهم درآينده شغل مادرم را داشته باشم!»

منابع: باشگاه خبرنگاران/کتاب روش هاي تربيت يک پسر موفق؛ نوشته : استيو بيلالف؛ترجمه: صهبا يقين