چرا پسران ايراني ماماني‌اند؟
- مجموعه: مشاوره خانواده
نقش مادر در ايجاد قدرت در خانواده:همه ما انسان ها نياز به احساس قدرت داريم . احساس اين که وجودمان موثر است ، توانمند است و توليد کننده .
ما اين احساس را در« نقش » هاي متفاوتي که در هستي خود داريم ، جست و جو مي کنيم . نقش ما به عنوان همسر ، پدر ، مادر ، فرزند ، نقش اجتماعي ، شهروند ، عضو گروه خاص و ... .
برخي زنان بنا به علل فرهنگي نقش اجتماعي ندارند . بنابراين قدرت خود را در خانه جست و جو مي کنند و به خصوص در نقش مادري خود . از سوي ديگر در توازن قدرت درون خانواده ، در رابطه زن و شوهر به علت قدرت اقتصادي و اجتماعي بيشتر مرد ، زن از نقش مادري خود استفاده مي کند .
علاوه بر اين ها ، مساله اي فرافرهنگي و فرا آئيني هم وجود دارد و آن ذهنيت اسطوره اي نسبت به مادر و جايگاه اوست . اين ذهنيت ، زن را ياري مي کند تا در اين نقش تثبيت شود و تمام قدرت خود را از اين نقش تامين نمايد .
از همه مهمتر ، در خانواده هايي که طلاق عاطفي وجود دارد ، يعني زن و شوهر عاطفه اي رد و بدل نمي کنند و زندگي عاطفي شان گسسته و نابود است و تنها براساس قراردادهاي اجتماعي يا به واسطه سرمايه گذاري هاي مختلف ديگر در کنار هم قرار دارند ، زن از قدرت مادري خود بيشتر استفاده مي کند .
مثلا باند عاطفي محکم با فرزندان بستن و پدر را منزوي کردن . اين عوامل در ارتباط مادر با دختر و پسر خود هر کدام اثرات متفاوتي مي گذارد که به دو نمونه از آن ها مي پردازم :
مادر وپسر
يکي از رايج ترين اشکالات رواني و آسيب شناختي در رابطه بين مادر و پسر ، وابستگي شديد مادر به پسر است .
زني که ارتباط عاطفي راضي کننده با شوهر خود ندارد ، يا طلاق گرفته ، يا شوهرش فوت کرده و يا به دلايل شخصيتي قادر به برقراري ارتباط عاشقانه با مرد ديگري نيست ، يک پيوند عاشقانه و وابسته با تک پسر ، پسر اول يا در مواردي با يکي از پسرهاي خود دارد .
يعني آن پيوند عاشقانه که در ارتباط آغازين مادر با نوزاد خود وجود داشته ، ادامه پيدا مي کند . مادر نيازهاي وابستگي خود را به صورت وابسته نگه داشتن پسر به خود ، ارضا مي کند . ناخودآگاه و خود آگاه اجازه استقلال و فاصله گرفتن مرزدار با مادر را نمي دهد و يک پيوند دوتايي در يک حباب خود شيفته جدا از جهان بيرون ، ايجاد مي گردد .
در يک سير رشد بهنجار، از حدود 5-3 سالگي ، در پسر احساس عاشقانه نسبت به مادر به وجود مي آيد اما اين احساس با فاصله گرفتن مادر و نزديک تر شدن به پدر و همانند سازي پسر با پدر دريک ارتباط صميمانه تخفيف مي يابد .
وقتي مادر ، پسر را در پيوند عاشقانه نگه دارد ، عواقب متعددي براي پسر به بار مي آيد . اول اين که هرگز احساس استقلال و خود مختاري به او دست نمي دهد و داراي هويتي کمرنگ ، با اعتماد به نفس پايين و نقش اجتماعي ضعيف مي شود .
چون مادر سلطه جو و مسلط و کنترل کننده است ، نقش پدر کمرنگ مي شود . پسر نمي تواند به درستي با پدر همانند سازي کند و خصلت هاي مردانه در او به درستي شکل نمي گيرد ( مثل ثبات قدم ، ابراز وجود ، جاه طلبي هاي متعارف اجتماعي ، ميل به پيشرفت و ...)
در صورتي که نقش پدر در خانه کمرنگ ومنفعل باشد يا پرخاشگر و طرد کننده ( که در خانواده هاي ايراني و مرد ايراني بسيار ديده مي شود ) عدم توانايي در همانند سازي با پدر تشديد مي شود و پسر در واقع با مادر و جنسيت زن ، همانند سازي مي کند و خصلت هاي زنانه در او بارز مي شود .
در مواردي به علت همانند سازي با مادر ، پسر تمايلات همجنس خواهانه پيدا مي کند و به قولي زن صفت مي شود . اين پيوند سلطه آميز مادر با پسر ، موجب برانگيختن احساس ترس و تهديد نسبت به کل زن ها در پسر مي شود . تظاهرات اين ترس به گونه هاي مختلف مي تواند باشد .
گاهي اوقات ، پسر هرگز وارد رابطه عشقي – جنسي با جنس مخالف نخواهد شد .
گاهي در روابط بسيار کوتاه مدت و پراکنده و هرز آميز وارد مي شود که در هيچ يک ، عشق و صميميت جنسي را نمي تواند تجربه کند و هميشه يک ميل به انتقام جويي و ترس در او باقي مي ماند .
گاهي زني را به همسري اختيار مي کند که به نوعي بتواند کاملا مادر او باشد و همان رابطه ي کودک – والد را با او مي گيرد . گاهي مرداني را مي بينيم که همسري کاملا مادر گونه دارند ولي متاسفانه در بيرون از خانه ، روابط پراکنده برقرار مي کنند .
مادر و دختر
يکي ديگر از رايج ترين ارتباطات روان نژند مادر – کودک در جامعه ، رابطه مادر با دختر است . زني که زن بودن خود را دوست ندارد و حتي از آن متنفر است و در قبال آن احساس حقارت مي کند ، وقتي صاحب نوزاد دختري مي شود ، نا خود آگاه به او پيغام هاي طردشدگي مي فرستد . يعني نا خود آگاه به او پيغام مي دهد که :"تو بدي ، چون يک زني " !
اين بي ارزش شدگي در دو بعد انجام مي شود : بعد جنسي و بعد غير جنسي که در فرايند رشد ، اين ها يگانه مي شوند . يعني شکل گيري و رشد هويت جنسي در تماس مستقيم و تنگاتنگ با رشد کل شخصيت است . بدين معنا که فرايند رشد در زن با زن شوندگي و در مرد ، با مرد شوندگي ، يعني با پذيرفتن هويت جنسي همراه است .
مادري که جنسيت خود را دوست ندارد، از ابتداي تولد نوزاد دختر خود ، احساس گناه مي کند .
اين دختر بچه در سير رشد خود دو کار مي تواند بکند ، يا هويت جنسي خود را بپذيرد يا نپذيرد .
دختر اگر هويت جنسي خود را به عنوان يک زن بپذيرد ، همواره احساس شرم و گناه در مورد خود دارد . زني مي شود با ويژگي هاي آزار خواه که خود را نا خود آگاه در روابطي قرار مي دهد که منتهي به تنبيه و تحقير او شود . انگار بايد کفاره جنسيت خود را بدهد .
زنان منفعل ، مطيع و زيردست و تحقير شده در مقابل مردان که حتي نا خود آگاه ، رفتار ساديستيک را در مردان مقابل خود القاء مي کنند ، از اين گونه اند .
اينان در بسياري از موارد سردمزاج هستند . انگيزه اي براي رشد و فعاليت اجتماعي ندارند. وابسته و انزواجو هستند ، يا در مواردي هميشه احساس بدهکاري به ديگران دارند و براي گرفتن تاييد ديگران هر کاري مي کنند .
حالت دوم اين است که هويت جنسي خود را نپذيرند و آنرا طرد کنند . در اين صورت با پدر همانند سازي مي کنند و خصائل مردانه در آن ها بارزتر مي شود ( مرد صفت مي شوند ) .
اين زنان ممکن است نقش هاي اجتماعي موثري را بپذيرند ، اما فاقد ويژگي هاي زنانه مي شوند . سرد مزاجند و هرگونه ويژگي زنانه را در خودآگاه سرکوب کرده يا در ناخود آگاه واپس مي رانند .
رابطه آن ها با مردها بيشتر تبديل به رقابت جويي هاي مردانه و جنگ قدرت مي شود .
اين ها از زن هايي که ويژگي هاي زنانه خود را بروز مي دهند ، متنفر مي شوند و آن ها را تحقير مي کنند . در مواردي اين نفرت از زن با مکانيزم دفاعي واکنش سازي به صورت حمايت از زنان در قالب "فمينيسم افراطي " در مي آيد .
اين دو گونه رويکرد ، در طيفي قرار مي گيرد که ممکن است زن ويژگي هايي از هر دو گونه رويکرد را از خود نشان دهد .
آسيب زا ترين رابطه آن است که : مرد را از مرد بودن و زن را از زن بودن جدا مي کند ؛ که اين بستر، سبب آسيب زايي کل شخصيت فرد مي گردد .
منبع:تبيان
http://www.beytoote.com
کانال خنده و سرگرمی در تلگرام 
خودروهایی که با ایران خداحافظی کردند!